The Return of Pepe
By Jess Guim
He was endowed with talents,
Raised by the love of his father,
Under the brilliant skies of his town.
His concepts as great as Newton ,
And the late President Lincoln,
Lured him to take law as profession.
After high school, his father sent him
To the rich city of crowded Manila –
Hoping his son will become a lawyer.
At first, in his letter to his father:
He was vying for honors and merits,
Proven by his grades of perfect 1’s.
But a classmate, son of rich couple
From luxurious Forbes Park, lured him
To take LSD and smoke Maryjane.
Soon, after then, he buried himself
Into the ravine of prohibited drugs,
‘Til his borrowed life was ruined.
Now, the town and his loving father
Lament, mourning in his tragic return.
For now in silence, he’s lying in a coffin.
——————
INVICTUS (‘Di Pasusupil)
ni William Ernest Henley – 1849 – 1902
(Isinalin sa Tagalog ni Jess Guim)
Mula sa gabing bumabalot sa akin,
Sa singdilim na hukay at buong lalim,
Ako’y nagpasalamat sa Diyos natin,
Sa espiritu ko’ng ‘di kayang supilin.
Sa pagkalugmok na walang makapitan,
Hindi umigtad o dili kaya’y sumigaw.
Minsa’y binubugbog o ginagarote man,
Ulo kong duguan ay walang yuyukuan.
Sa kabila ng mga pagpipighati at galit,
Bumabadha’ng mga pangamba’t lagim,
Mga panahong nagbabalang-panganib,
Anumang takot sa’kin walang masilip.
Walang silbi makipot na bilangguan,
Maging lahat na naitalang kaparusahan,
Ako ang panginoon ng aking tadhana:
Ako ang kapitan ng aking kaluluwa.
INVICTUS (unconquered)
By William Ernest Henley, 1849 – 1902
OUT of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
…..
“Invictus” was a poem that inspired Nelson Mandela, now a South African President, who was once imprisoned because of the Apartheid. When Mandela got out of prison, and became the President of South Africa, he tried to unite the black and white skinned citizens. He succeeded it through a sport the South Africans loved, 1995 World Cup Rugby Championship. It was portrayed in the movie INVICTUS.
Regards sa mga taga-Bulan. Mabuhay kita.
Jess Guim, New York City, USA
Owner and writer at Experts Write About…
…….
Ang Daing
Sandigan ng iyong sariling bayan
Nakaluklok sa isang maranghiang upuan
Namumuno sa sambayanan
Nag-aantay ng lubusan
Sa bawat isa na iyong pasan
Pinagkatiwalaan
Ng mga mamamayan
Kinandong ang iyong pangalan
Para sila’y mabigyan
Ng magandang kinabukasan
Ngunit hanggang ngayon
`Di pa nasisimulan
Pangakong tinabunan
Ng panahong nakaraan
Idilat ang mga mata
Sa mga nag-aantay sa kanya
Nawawalan na ng pag-asa
Sana’y dalidalian na
Mga tulong na sinimulan
Hanggang ngayo’y nakabitin
At unti-unting nililipad ng hangin
Tignan ang mga bata
Pahalagahan at bigyan ng biyaya
Napapanahon na para sa kanila
At huwag magbuntong hininga
Nawa’y mabuksan ang puso ni Ina
Na palakadlakad na walang dala
Huwag hayaang
Parang abestrus sa ilang
Batang munting
Humihingi ng pagtingin
Huwag maging pipi sa hiling
Si Neneng na may daing
Na hangang ngayo`y
Wala pang dumarating
Pagmasdan mo
Sumususong sanggol
Nakadikit sa ngalangala
Di maibsan ang uhaw
Kahit kaunting gatas
Walang masip-sip
Kaya di natigil
Ang pag-iyak
Kaawa- awang bata
Balat sa katawa`y
Nanunuyo kulubot na
Na nakadikit sa buto
Talagang gusgusin ang dating
Sa aking paningin
Noong isinilang ni Ina
Kaysa nakikitang nagsisihapay
Sa daan ay naka handusay
Walang makain
Kahit kapirasong tinapay
Pagkalinga mo at awa
Hinihintay pa rin
Ng mga kaawa-awa
Kahit mga matay lumuwa
Hiling sa iyo
Ito ay isagawa
Kapighatian idinaing
Huwag isawalang bahala
Mga sawing palad sa lipunan
Ang kanilang daghoy ay pakinggan
Naging ulila dahil sa kawalan
Tangis at poot ay umuulan
Sa mabagsik na kapalaran
Sa mga pighati
Inaantay ang pag-ngiti
Na sana`y isang araw
Mga daing
Magkaroon ng katuparan
Para lahat ay magbunyi
Akda ni milagros
Hulyo 2008
_______________________
Bayan Ko, Nasaan Ka?
I
Bayan ko, nasaan ka?
Mga anak mo ay nagdurusa at naghihinagpis
Bakit, bakit iniwan mo ako, bayan ko.
Alam ko naghihinagpis ka rin dahil sa nakikita mo
ang mga anak mong naulila at nagdurusa.
Sa daluy ng luha at hinagpis tayo ay magkasama.
Gising! Gising bayan ko!
Tingnan mo ang mga anak mong nagdurusa sa kamay ng kanyang kapwa.
11
kawal! Gumising ka, tingnan mo ang hinagpis ng bayan mo
tigilan! tigilan ang di pagkakasundo.
Mahalin mo ang kapwa mo,kagaya ng pagmamahal mo sa anak mo
Imulat mo ang mga mata mo at tingnan mo ang ginagawa mo
Pinatay mo ang Ama at Ina ng mga kawawang bata
Saiyong pagiisip, anong mangyayari sa mga naulila?
Daldalhin mo saiyong dibdib habang nabubuhay ka.
Ang pagsisisi sa pagpatay mo sa iyong kapwa.
Hindi dahil sila ay may sala,
Kundi ito ay dulot ng kasakiman sa salapi ng ating pinonong iyong pinagsisilbihan
111
Sainyong pagsasalakay sa mga parang at kabukiran,
Mga dampa at kahirapan ang iyong nadaratnan
Imulat mo ang mga mata mo at tanungin mo ang sarili mo
Ito ba ang mga taong naghihirap ang hinahanap ninyo?
Ang pobreng tatay ay nagaararo sa bukid sa ulan at sa init siya’y nakalantad
Ang pobreng nanay ay nagluluto ng kanin na may halong camote,
Toyo ang ulam at kong minsan ay asin.
Ang kahirapang dinaranas nila , dibdib nila ay sumisigaw
Nasaan ang katarungan, Nasaan ka, bayan ko, saklolohan mo ako.
1V
Sa ibayong lugar, sa palasyong Malakanyang
Ang ating Pinono at ang kanyang kasamahan
Nagsasayawan , naghahalakhakan at nagsasalo-salo sa marangyang kainan
Parang ang mundo’y wala ng katapusan
Ang mga alahas ng mga ginang, nagtatalsikan sa kinang,
Ito ang dahilan kong bakit ang bayan ay nakalugmok sa hirap
Dahil sa kasakiman ng ating Pinono sa salapi na walang katapusan
V
Hirap, gutom, pawis, dugo at luha ang dumadaluy
Sa bawat oras at araw na lumilipas
Mga taong nagugutom hindi lang sa pagkain kundi hanap ang katarungan
Nasaan ang pag-asa bayan ko, Nasaan ka!
akda: Dora the Mouse
Uwak
Kay lakas ng iyong sigaw
Nagbabadya ng isang banta
Sa sasakop sa iyong tropa
Matatalim na matay nakadilat na
Kitang-kita na handa ka na
Itim na parang uling
Kumukislap sa araw at dilim
Nakikita lahat at binibigyan ng pansin
Sa kaway ng aking kamay
Uloy linihis at iniba ang tingin
Minsay ikay kausap
Titig na pasulyapsulyap
Sa layo ko’y hinanap
Hinintuan at hinarap
Parang ikay nangangarap
Kisap ng iyong mga mata
Ako ay humanga
Taglay ang talino
Sa labas at loob ng iyong anyo
Taghoy, panangis at daing
Dala sa taong may hiling
Balitang kalakip
Sa taong nag-iisip
Buksan ito at ipasilip
Adhikain at layunin
Sa isang taong matulungin
Na may bukal na damdamin
Napag-alaman ko
Na binigyan ka ng kakayahan
Na magkagayo`y
Maari mong alagaan
Mga taong may misyon
Sa isang bayan
Kung papaano ito pinahintulutan
Ikaw lamang ang nakakaalam
Bantay tanod sa gitna ng dilim
Hindi pababayaan
Mga kasamang taimtim
Sa pagkat ito ang hangarin
Sa kapwa mong matulungin
Panaginip at hangarin
Sadyang nakalarawan sa akin
Sa paglandi-landi sa hangin
Lahat ay nakatingin
Sa gubat na pinagpala
Sa iyo`y walang makakasaling
Pugad na kay tatag
Ilang bagyo man ang dumagsa at lumatag
Ano man ang lakas nito`y
Hindi ka mabubuag
Pagkat taglay ang habag
Sa buong araw at magdamag
Sa kalawakan ng gubat
Winawagayway ang pakpak
Sigaw na umaapaw
Sa sariwang hanging nilalanghap
Ikaw ay giliw na giliw
Dahil sa kalayaan mong tinatanggap
Pagmamasid
Hulyo 2008
Akda ni milagros
__________________________
Batang Paslit
Aking natunghayan
Kababata sa aking bayan
Puso koy nagdurugo
Dahil sa iyong kalagayan
Kay lupit-lupit naman
Ng iyong kapalaran
Gusto kitang tulungan
Para may kinabukasan
Ngunit wala akong kakayahan
Batang paslit na katulad ko
Palaboy laboy sa lansangan
Kakalam-kalam ang Tiyan
Di alam kung saan ang tungo
Asan ka Inang bayan
Bakit sila sa bilangguan
Bigyan ng pansin at katarungan
Isang batang api
Na walang muang
Kami`y nagsusumamo
Sa puso`y pakinggan mo
Dalangin sa may Kapal
Sanay dinggin mo
Katarungan
Abril 2006
Akda: milagros
___________________________
Dalangin ni Aling
by Emilia
Akoy isang bata
Ngunit marunong tumanaw at umunawa
Sa kapwa kong bata na nagdurusa
Sa ilalim ng naghihirap na bansa
Sa palagay ng nakakatanda
Walang kamuang muang
Palaboy-laboy sa lansangan
Ngunit nag-iisip at nagaantay
Ng mailalaman sa sikmura
Takbo dito, takbo doon
Pagod na pagod na ako
Wala man lamang huminto at makapansin
Na kumakalamkalam
Ang sikmura ni aling
O kailan kaya?
Kailan kaya ako makakatikim?
Ng malutong na Fried Chicken
At isang tambak na kanin
Kung sino man ang makapagbibigay sa akin
Lualhati kong pasasalamatan
Abot puso sa kalooban
Sa ipinagkaloob na pagkain
Kahit minsan lang makatikim
Batang nagdidildil ng asin
Panginoon! Ituro mo
Kung sino ang taong may pansin
Pasasalamatan ng todo-todo
Kapag nabigyan ng laman
Ang kumukulong tiyan
Ito ang aking hiling
Sanay iyong dinggin
Batang katulad ko
Naghihintay ng sagot
Sa mataimtim
Kong dalangin
Bulan Observer 
salamat sa mga taga bulan na nasa harayo na mga lugar kay diri kamo nakalimot sa iyo hinalian…
It is nice to be back here. Milagros. A